“ครั้งยังเด็ก คุณพ่อมักจะพาฉันและพี่ ๆ ติดตามไปดูงานตามต่างจังหวัดกับท่าน ธุรกิจของท่านเป็นธุรกิจเกษตร ทำให้เราได้มีเข้าไปสัมผัสกับกลุ่มเกษตรกร เห็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย เขาให้การต้อนรับเราอย่างอบอุ่นและจริงใจ ฉันรู้สึกว่าเมื่อฉันโตขึ้น ฉันอยากทำงานเพื่อคนเหล่านี้ โดยเฉพาะในด้านการศึกษาและช่วยเหลือเด็ก ๆ”

กระทั่งเมื่อเติบโตขึ้น สำเร็จการศึกษา และเริ่มต้นชีวิตการทำงานอย่างเต็มตัว สิ่งที่อยู่ในจิตสำนึกถูกสานต่อขึ้นอีกครั้งตามปณิธานของพ่อ ในเรื่องของการช่วยเหลือด้านการมอบทุนการศึกษาให้เด็ก กอปรกับประสบการณ์ที่สั่งสมมา ได้นำคุณทิพพาภรณ์ อริยวรารมย์ไปสู่การก่อตั้งมูลนิธิพุทธรักษา ในปี พ.ศ.2542 เพื่อช่วยเหลือเด็กขาดโอกาสให้ได้รับการศึกษา พัฒนาสติปัญญา และจิตใจตามวิถีแห่งพุทธ

“เมื่อเริ่มกลับมาทำงาน คุณพ่ออยากให้ไปช่วยเด็กขาดโอกาส ท่านมอบเงินส่วนตัวให้ แต่ไม่ใช่ให้เอาไปแจก ต้องไปทำให้งอกเงย ทำให้เกิดความท้าทายของงานนี้มากขึ้น สิ่งสำคัญอยู่ที่การช่วยเหลืออย่างยั่งยืน และครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นด้านการศึกษา สุขภาพ อนามัย รวมไปถึงคุณครูหรือคนที่ช่วยดูแลเด็กๆ”

“รวมทั้งการพัฒนางานสายอาชีพ เช่น สอนทำขนมไทย ปั้นตุ๊กตาชาววัง ช่างไฟ ทำมุ้งลวด ตัดผม และอีกมากมาย ให้เด็ก ๆ มีความรู้ ความสามารถนำไปใช้ในอนาคตได้ รวมทั้งโครงการทุนการศึกษาอื่น ๆ อย่างโครงการมอบทุนการศึกษาต่อ ณ ประเทศอินเดีย และการมอบทุนศึกษาต่อจนถึงระดับปริญญาตรีให้กับเด็กทุกคนทั้งที่เรียนดีและแม้เรียนได้ปานกลางแต่มีความพยายาม ให้ได้มีโอกาสเรียนต่อให้สูงที่สุดเท่าที่ศักยภาพ หรือพลังใจของแต่ละคนจะสามารถไปได้”

คุณทิพพาภรณ์กล่าวว่า นอกเหนือจากช่วยเด็ก เราต้องดูแลพี่เลี้ยงและคุณครูด้วย เพราะเขาคือผู้เสียสละมาดูแลเด็ก

“ดังนั้นกรณีการลงทุนพัฒนาโรงเลี้ยงไก่ไข่โรงเรียนวันสระแก้ว ไข่ที่ได้ในแต่ละวันจะนำมาเป็นอาหารให้กับเด็กๆ ส่วนที่เหลือทางซี.พี.จะรับซื้อไปในราคาที่ยุติธรรม กำไรจากการขายไข่นำมาเพิ่มรายได้ให้ครู เมื่อถึงรอบอายุของไก่ทางซี.พี.จะรับซื้อไก่พร้อมเปลี่ยนไก่รุ่นใหม่เข้ามาทดแทน กำไรจากการขายไก่จะยกให้ทางวัดหรือทางโรงเรียนเพื่อใช้เป็นทุนสำรอง รวมทั้งขยายฟาร์มหมู มูลก็นำไปทำก๊าซชีวภาพ และเลี้ยงปลา โดยทางซี.พี.ช่วยในเรื่องเทรนนิ่งให้ เราทำต่อเนื่อง และพัฒนาไปเรื่อยๆเพื่อให้เกิดความยั่งยืนทางด้านรายได้เสริมให้กับสถาบันต่าง ๆ ที่มูลนิธิพุทธรักษาเข้าไปให้การสนับสนุน”